Projekty badawcze

Celem projektu jest opracowanie i optymalizacja metody wytwarzania nośników komórek w postaci mikrosfer z resorbowalnego (tj. wchłanialnego po spełnieniu swojej funkcji) polimeru ,które będą spełniać założenia stawiane materiałom do zastosowań w inżynierii tkankowej „bottom-up”. Mikrosfery będą otrzymywane tzw. metodą pojedynczej emulsyfikacji, dzięki czemu poprzez dobór takich parametrów procesu jak: stężenie czy objętość fazy wodnej z surfaktantem, temperatura procesu, sposób wkraplania polimeru do surfaktantu będzie można sterować procesem i otrzymywać mikrosfery o ściśle zdefiniowanych średnicach (150-200μm, 300-400μm) oraz niewielkim rozrzucie ich wielkości. Po ustaleniu warunków procesu kolejnym etapem będzie przeprowadzenie modyfikacji powierzchni uzyskanych mikrosfer. Modyfikacji będzie podlegała zarówno mikrostruktura (nadanie chropowatości poprzez użycie porogenów, (tj. cząstek wytwarzających pory) jak i budowa chemiczna powierzchni (naniesienie na mikrosfery cząstek aktywnych biologicznie). Wprowadzone modyfikacje będą miały na celu przyspieszenie adhezji, poprawienie namnażania (proliferacji) i różnicowania komórek. Dopełnieniem projektu będą badania laboratoryjne in vitro z wykorzystaniem różnych komórek (osteoblasty, chondrocyty, mezynchymalne komórki macierzyste), tak aby sprawdzić potencjalne zastosowanie mikrosfer jako nośników komórek w inżynierii tkanki kostnej i chrzęstnej. Dzięki badaniom z wykorzystaniem komórek macierzystych będzie można również zbadać wpływ samych mikrosfer jak i wprowadzonych modyfikacji na różnicowanie komórek, czyli ocenić jak szybko może powstawać nowa tkanka, która będzie w stanie przejąć funkcję uszkodzonych tkanek w organizmie.

Celem projektu jest przeprowadzenie kompleksowych badań nad opracowaniem nowej generacji wziewnych lipidowych nośników leków, które umożliwią dostarczenie leku przeciwnowotworowego (paklitakselu) bezpośrednio do płuc oraz zapewnią jego kontrolowane uwolnienie w miejscu chorobowo zmienionym. Projekt opiera się na oryginalnej innowacyjnej technologii, która umożliwia zamykanie leków w kapsułkach lipidowych i kontrolę ich uwalniania poprzez wzrost temperatury wywołany przez bodziec zewnętrzny. W projekcie opracowane zostały nowe wielofunkcyjne nośniki leków, przeznaczone do podania drogą wziewną do płuc. Dzięki obecności w ich wnętrzu nanocząstek superparamagnetycznych mogą one być nakierowane za pomocą zewnętrznego pola magnetycznego w chorobowo zmieniony obszar płuc (terapia celowana). W dalszej kolejności za pomocą zmiennego pola elektromagnetycznego energia dostarczona nanocząstkom superparamagnetycznym wywołuje lokalny wzrost temperatury i nadtopienie otoczki lipidowej, co powoduje uwolnienie leku (kontrolowane uwalnianie), zaś obecność kwasów tłuszczowych wpływa korzystnie na wchłanianie leku (lepsza biodostepność). Terapia raka płuc prowadzona z udziałem takich nośników leków (np. paklitakselu) powinna być znacznie skuteczniejsza i nie powinna wywoływać tak wielu niekorzystnych skutków ubocznych jak dotychczas stosowane podawanie chemioterapeutyków drogą dożylną.

dgdfgzdsfxvvcxdvxf